lunes, 13 de abril de 2009

Una segunda oportunidad

He tenido un sueño, he soñado en una epoca de mi vida que tenía apartada, el año en que mi vida canvió.

De eso deve hacer ya unos 8 años, dios mio como passa el tiempo.
Rondava el 2001 cuando todo esto passó, yo tenía unos 13 años por aquel entonces y la historia se situa en el último día de classe en un instituo, de una ciudad.
Estavamos en clase, ya era el último día de insti y faltavan 2 horas para acabar el curso, ya no haciámos clase y toda la gente estava contenta, aciendo tonterías, saltando y corriendo dentro del aula, ¿todos? no todos no.

En la pared de la derecha, mirando desde la pizarra, allí al lado, havían puesto todas las mesas en fila para kedar en medio de la classe una pista de baile, dado que habián puesto música y estavan bailando, pues allí apartados y pesimistas encima de la mesa estava yo, sentado ,junto a tres compañeros de clase mas.
Eramos los únicos de mas de 30 personas que nos habían dado la notici de que deberíamos de repetir el curso.
Hacía poco que nos lo habían dicho, aunque ya nos lo esperávamos, y estavamos realmente abatidos.
Los cantares y gritos de felicidad de los otros retumbavan en nuestras cabezas como un sonido que se repite una y otra vez, gastando nuestro ya cansado corazon poco a poco.
Pasó rato hasta que alguien de de nosotros decidió decir algo.
Ya no me acuerdo quién fué, que se atrevió y dijo:
Y ¿haora que vamos a hacer chicos? ¿ vais a canviar de insti?
Otro dijo que sabia de un instituto que no repetías, el otro que dava igual que para repetir nos quedavamos aquí y ya esta y así vencimos el miedo e epezamos ha hablar del tema.

Yo realmente lo que me preocupava era el echo de que no hubiera conseguido dar mas en el curso, nose me sentía tonto, o como si fuera retrasado ( con todo repeto y que nadie se sienta ofendido)
Recuerdo perfectamente las palabras de nuestro tutor minutos antes, las recuerdo perfectamente, y siempre seguirán clavadas en mi mente: '' Hos hacemos repetir para ayudaros, para que tengais otra oportunidad, a los gamberros les dejamos que passen de curso y así nos los quitamos de encima porque no nos importan, pero vosotros si, creemos en vosotros''
Hos juro que nos dijeron esto.

Bueno, parte tenía razón, pero parte no.Lo de los gamberros, y ya se save, es simplemente para no aguantarlos, se los quitan de encíma de esa forma, por que son unos cobardes, no se atreven a plantearles cara o ha denunciarlos o hablar con sus padres, simplemente les dejan passar de curso y ya esta. Esto me decepcionó mucho, osea, ¿que te están diciendo? ¿Que te agas un gamberro, que así te dejaran passar de curso? Dios mio que asco que me da el mundo a veces. Como digo yo siempre, de Profesores, lo que es el nombre de Professor hay muy pocos, poquísimos.
Y por otra parte había algo cierto en todo esto, que lo que en principio pensava que el echo de repetir era una vergüenza y que era un desgraciado, resulto ser una maravillosa segunda oportunidad y no solo por los estudios sino por la vida en general, porque el siguiente curso empezé a vivir de nuevo.

Llegó la hora de irnos, tristes cojimos nuestras cosas y nos despedimos hasta septiembre, porque ya sabíamos que volveríamos a repetir allí, juntos.
El verano pasó, como siempre demasiado rapido, carai, ¿por que no se podrían aquellos tres meses pasar tan lentos como los trimetres en el cole? Bueno da igual, son de quellas cosas que nunca se entienden.
Aquel verano fue maravilloso, porque no tenía deveres para hacer, claro había repetido, no tenía nada que hacer.

Aí que llegó sptiembre i allí estava mi tutor y mi classe nueva, hable con el tutor ( si tenía el mismo del curso pasado) de cosas del verano y mas cosa, sobre que haría en este curso, como lo enfocava y cosas de estas.
Así que subimos a clase y empezamos.

Bueno decir que la primera impresión fue muy buena y enseguida vi que repetir habiía sido lo mejor, era un abiente nuevo , la gente era simpática y amable ,bueno si, siempre hay el tipico ser despreciable, (que de esto la raza humana siempre ha andado sobrada) pero habiá una diferencia notable en comparación con la classe anterior ( todos una panda de malcriados y maleducados, escoria nacida del vomito de la sociedad, pocos se salvavan , y no os miento cuando os digo que los puedo contar con los de dos de una sola mano)
Así empezo mi canvio de vida, conocí genbte nueva, nuevas historias, nuevos amigos, nuevas chicas.
Era fantástico, la gente te ayudava en lo que necesitavas, te prestavan lo que les pedías, etc.
Y realmente, en aquella edad, se nota si alguen tiene un año mas o un año menos, allí había chicos qur sentían repeto haciá mi, cosa que eso no me gustava porque me hacían sentir como una especie de dictador o algo así, pero en seguida les mostre que era como ellos.
También pasaron cosas totalmente desconocidas para mi, como que las chicas se cojían de mi brazo y me preguntavan cosas.. ¿una chica tocandome y preguntando por mi? uuau! ¿esta enferma? pensava yo.
O también una cosa que no había experimentado nunca, una cosa que en 13 años os juro que nunca supe lo que era , hasta que llegué allí , por fin ¡descubrí lo que era la amistad!
Y decir que allí nacieron amigos que ya son para toda la vida.

Bueno pues si alguna vez alguien que está en la misma situación lee esto, ojalá le ayude para que se de cuenta de que esto no es malo, que es para su bien y que habeces puede ser una mejor decisión, en mi caso una de las mejores decisiones que e tomado en mi vida.
Y que no le de verguenza ni nada de esto, no todos podemos hacer algo a la primera, y claro que siempre habrá alguen que te dira que esto no esta bien o eres tonto, pero esa gente no saben lo que dicen, es mas, nosotres deberíamos sentir pena para ellos al ver lo ignorates que son y lo poco de personas que tienen al juzgar a alguén así de facil.

Amigos, de verdad, si alguein que le esta apunto de pasar esto lee algun día lo que estoy escribiendo espero que le ayude, y se tome esto que le passará con animos, porque no es malo, simplemente es una segunda oportinidad.
Osea que hahora lo unico que puedo decir es: Coje fuerzas, respira y preparate para un canvio de vida.

2 comentarios:

Mika dijo...

holaaaa^^ !!!

la mare dl tanuu... x un cop
q em pasuu a xaferdeixar i me
emocionat amb lo q has escrit T_T !
clar, q ia se q es esuu de
repetiir i de tenir la sensacio
d ser inutil i q la gent et senyali
com la noia repetidora.. po bueno
q i fareeem..


pd: sqe amb una actuu aixi no
em podia d'estar d comentar,, jeje








Ciaoooooooo
vagi bé

Kiliranshero dijo...

Hoola! :)

vaya una que tambe sap que es aixo jejeje.
Buenu, dir que ma fet molta ilu el teu comentari ^^ , ya kets la primera persona que comentes que no et conec personalment.
I malegru que tagi agradat aquesta historia de la meva vida.

i una altra cosa, pude me passat describint els meus antics companys, creume a mi no magrada posarme am la gent, pro si tu els coneguesis...

Buenu doncs que mercy per comentar ^^

Bye!